De X-dossiers, deel II

In België verdwenen tussen 1973 en 1995 minstens 43 kinderen die soms later vermoord zijn teruggevonden. Getuige X-1, een jonge vrouw uit Gent, legde in 1996 anoniem zeer gedetailleerde verklaringen af over de moord op drie meisjes: Christine van Hees, Carine Dellaert en Katrien de Cuyper.

Ze beschikte soms over kennis die alleen een ooggetuige zou kunnen hebben. En ze verklaarde dat onder meer Marc Dutroux en Michel Nihoul erbij betrokken zouden zijn. In het tweede deel over de X-Dossiers brengt Zembla een reconstructie van het onderzoek naar de verklaringen van getuige X-1.

Vervalst
Hoewel de X-onderzoekers veel van wat getuige X-1 vertelde hebben kunnen bevestigen, oordeelde de leiding van de Rijkswacht na enkele maanden dat het onderzoek niet juist werd uitgevoerd. De onderzoekers werden zelfs verdacht van het vervalsen van een proces-verbaal en er werd een gerechtelijke procedure gestart.

Maar drie jaar later rapporteerde een interne Rijkswacht-commissie dat de X-onderzoekers hun werk wel degelijk integer en professioneel hadden gedaan. Valsheid in geschrifte is nooit aangetoond. Desalniettemin bleef het onderzoek gesloten en werden de moorden op de meisjes nooit opgelost.

Beloftevolle aanwijzingen
Zembla stelt echter vast dat er in het dossier nog heel wat beloftevolle aanwijzingen te vinden zijn. Zo zijn er verschillende sporen in de richting van Nederland die nooit zijn uitgezocht door justitie. Samen met Belgische onderzoeksjournalisten hervatte Zembla het onderzoek naar de moordzaken.

Twee druppels water
Het vermoorde meisje Katrien de Cuyper, dat in 1991 in Antwerpen verdween, lijkt als twee druppels water op een foto die gevonden is op een CD-rom in de Zandvoortse kinderpornozaak. Ook andere aanwijzingen brengen deze zaak in verband met 'Zandvoort'. Geen van deze sporen zijn indertijd uitgezocht door de Belgische justitie.