Het Fortuyn-effect

De verslagenheid in de Rotterdamse wijk Bloemhof is groot. Of zoals de Surinaamse Lilian zegt in Zembla van aankomende vrijdag: "Ik heb de Dordtselaan nog meegemaakt als een elitelaan. En ik heb het zien verpauperen. Hoeveel Dordtselanen moeten er nog komen voordat men wakker wordt?" In Bloemhof werd Pim Fortuyn gezien als de laatste strohalm, de enige die de teloorgang van de wijk kon keren en haar bewoners weer zicht op een beter leven gaf: "Pim was een Rotterdammer, de stem van veel mensen. Ik herkende de dingen die hij zei als gewoon burger van Holland. Dat was Pim."

Verloren vertrouwen
Zembla registreerde de triomfantelijke entree van Pim Fortuyn in de Rotterdamse politiek en de moedeloosheid en onvrede die aan zijn electorale succes ten grondslag lagen. De economische swing die onder het bestuur van Bram Peper onmiskenbaar los kwam, blijkt aan de wijk Bloemhof geheel voorbij te zijn gegaan.

Al jaren ligt de wijk er verwaarloosd bij. Dichtgetimmerde panden, te kleine huizen, gebrek aan groen en speelruimte voor de jeugd. Wel veel lastige hangjeugd, vuilnishopen, straten waar niemand meer Nederlands spreekt en dekens of kranten waar vroeger nog vitrages hingen. Jarenlang leken de bewoners te berusten in de rotzooi. Toen Pim Fortuyn zich aandiende bleek dat het geen berusting was, maar verloren vertrouwen in de gevestigde politiek.

Roosje
Bloemhof stemde op 8 maart op het Leefbaar Rotterdam van Pim Fortuyn. Een bewoonster legt in Zembla uit hoe ze zich door de gevestigde orde in de steek gelaten voelt: "Ik ben 48 jaar en ik heb altijd PvdA gestemd. Toen zag je het gaan veranderen. De mensen van de PvdA kwamen de wijken in. Weet je wie er een roosje kregen? De mensen met een hoofddoek. Toen ben ik naar hen toe gestapt en heb gezegd: 'ik stem al twintig jaar PvdA, waar blijft mijn roosje dan?' '' Zembla volgde de bewoners van Bloemhof van 6 maart tot en met 6 mei, de dag waarop Pim Fortuyn werd vermoord.