Onderzoek naar highgrading van visvangst

Om zekerheid te krijgen dat in Nederland geen sprake is van highgrading, heeft staatssecretaris Dijksma van Economische Zaken IMARES verzocht om na te gaan of het mogelijk is om aan de hand van een analyse van de vangstsamenstelling hier meer zekerheid over te krijgen. Dat schrijft zij in een brief aan de Tweede Kamer. Volgens de staatssecretaris geldt voor de Nederlandse pelagische visserij dat het risico op teruggooi en highgrading klein geacht wordt.

Aanleiding voor het onderzoek naar highgrading is de ZEMBLA uitzending ‘ Wild West op zee ’ over highgrading, waarbij alleen de beste vis wordt aangeland en mindere kwaliteit vis, die legaal aangeland had kunnen worden, wordt teruggegooid.  IMARES voert dat onderzoek nu uit.  Zij verwacht de eerste resultaten van dat onderzoek in de loop van deze maand.

Onderzoek lastig
Zij zal opnieuw aandacht bij de sector vragen voor het zorgvuldig invullen van de logboeken en zij zal de NVWA inspecteurs op zee opdragen hier extra attent op te zijn. Het opsporen van highgrading is niet eenvoudig. Niet alleen is de kans dat een visser op zee op heterdaad betrapt wordt klein, maar ook is het bewust aanhouden van een dubbele boekhouding moeilijk aan te tonen, schrijft de staatssecretaris in haar brief. De schippers zijn op grond van de controleverordening verplicht om hoeveelheden teruggooi van meer dan 50 kilo te noteren in het logboek.  Dat blijkt weinig gebeurd te zijn , maar onderzoek naar het ontbreken van die teruggooi opgaven zonder enige bewijslast is moeilijk.

Pilot aanlandplicht
De controle- en inspectiediensten zullen in de toekomst meer gebruik moeten maken van nieuwe toezichttechnieken. De pelagische sector doet momenteel twee onderzoeken in voorbereiding op de invoering van de aanlandplicht in 2015. Het doel van de pilot is om te onderzoeken wat de gevolgen zijn van de aanlandplicht op de bedrijfsvoering, hoe negatieve gevolgen zoveel mogelijk kunnen worden beperkt en hoe de aanlandplicht het beste vorm gegeven kan worden in de pelagische visserij.

Het eerste onderzoek richt zich op het voorkomen van ongewenste bijvangsten, door herkenning van vis met sonar en onderzoek naar netaanpassingen om zo veel mogelijk ongewenste bijvangsten onder water te laten ontsnappen. Daarbij wordt het ontsnappingsgedrag in grotere maaswijdten en andere vormen getest, evenals de effectiviteit van ontsnappingsgrids bovenin het net. Dit wordt onderzocht met onderwatercamera´s en vergeleken met een referentieschip. Aan het onderzoek doen twee schepen mee. Twee andere pelagische trawlers zullen gelijktijdig ernaast vissen als referentie. IMARES-onderzoekers gaan mee als waarnemer.

Het tweede onderzoek verkent mogelijkheden om ongewenste bijvangsten aan boord apart te behandelen en op te slaan. Op één schip wordt een machine geplaatst die de ongewenste bijvangsten tot vispulp verwerkt. De pulp wordt apart opgeslagen en aan wal gebracht. Door middel van cameratoezicht wordt gemonitord hoeveel vis verwerkt wordt. De camera bij de pulpmachine maakt deel uit van een set van acht camera’s, verspreid over de hele productie en verwerkingslijn, zodat alles gedekt is. Er gaat geen vis overboord, de uitgang is dichtgelast.